عاشق اینجور پستهام

فکر کنم قبلا تو یکی از وبلاگ ها چیزی در مورد این فیلم خوندم که فکر کردم فیلم خوبیه. اما اصلا فیلم خوبی نبود. چون اصلا فیلم نبود. یعنی مهم ترین ویژگی ای که باید یه فیلم داشته باشه رو نداشت. داستان! دریغ از یه داستان خوب که روایت بشه ، که زندگی ِ جذاب انقلابیون در مجاهدین خلق رو نقل کنه. مثل این بود که یک کتاب تاریخی خشک و بی پردازش رو برده بودند روی پرده. شخصیت پردازی ضعیف بود. اگر کسی چیزی از مجاهدین نمیدونست ، از این فیلم هم چیزی نمی فهمید. اگر هم میدونست بازی ِ آبکی و سطحی بازیگرا اصن نمیتونس اونو جذب کنه. مشکل اصلی این فیلم این بود که می خواست همه ی حرفها رو بزنه، در نتیجه هیچ چیزی نتونسته بود بگه. میخواست تو دو ساعت کل اتفاقاتی که برای مجاهدین افتاده بود رو نشون بده ، و اصلا موفق نشده بود. فلش بک ها و فلش فورواردهای زیادی که جز سردرگمی چیزی به فیلم اضافه نکرد. فیلم بدون تعلیق . بدون کشش. بدون هیچ چیز ِ خاصی برای تماشا. خلاصه تماشایش اصلا توصیه نمی شود. + چرا بعضی ها فکر می کنند بلند حرف زدنشون پشت تلفن تو سینما ، جذابه ؟! + جلد چهارم کلیدر هم تموم شد. یادم باشه قسمت هایی ازش رو عاشق اینجور پستهام...

عاشق اینجور پستهام...

دنیا چنان است که اگر کسی نداشته باشد، آن را می خواهد، و اگر داشته باشد، بیشترش را طلب می کند. غیر خدا دست نیافتنی است، چون اصلا وجود ِ استقلالی ندارد. اگر هم کسی به آن دست یافت ، دو حالت دارد: یا برایش نمی ماند، یا اگر ماند فکر می کند که آن مقدار که دارد برای او کم است. کسی که به پوچی ها دل ببندد حتما مأیوس می شود. چون یأس واقعی برای انسان موقعی پیش می آیدکه یا کاری کرده و فایده ای از آن نبرده، یا می خواهد کاری بکند منتهی از نتیجه گرفتن آن مطمئن نباشد. کل دنیا از آن جهت که دنیاست یک نحوه پوچی به همراه دارد، چون ماندنی نیست. پس کسی که مقصدش دنیا شود، حتما مأیوس عاشق اینجور پستهام...

روحانی آمد و دوران روحانی مچکریم ! آغاز شد. اولین چیزی که نشان شد ، رابطه با غرب ، لغو تحریم ، ایستادن چرخ ِ سانتریفیوژها. بعد از آن چرخیدن ِ چرخ زندگی مردم. اقتصاد صد روزه. سبد کالا. لوزان . هتل کوبورگ . مذاکرات پشت درهای بسته و نهایتا "برجام". پسا برجام شروع شد. اثرات برجام مثل ِ خورشید تابان بود. هر که نمی دید کور لقب گرفت. کم کم سیف -رئیس بانک مرکزی- هم که خودی بود، مبتلا به کوری شد. این شد که برجام از آفتابیت خود ساقط شد و تبدیل گشت به نهال باغ و تا ثمر دادنش "صبر" باید. ======================= و این برای ِ من قابل پیش بینی بود. حرف درست همین است. هر تصمیمی ، نیازمند فرصت عاشق اینجور پستهام...